Marry vertelt dit omdat ze geschokt was over de vriendin van kleinzoon Lijs. De vriendin verbrak de relatie nadat Lijs in de gevangenis terecht was gekomen. Het luxe leventje met binnenstromend crimineel geld was over. De zorg voor Conno werd door anderen overgenomen. Daar had ze geen omkijken meer naar. Restte nog het financiële gedeelte. Schoonouders namen de huurkosten voor hun rekening, opa en oma de autoverzekering en weer anderen de resterende vaste lasten. Madamme kon verder leven. Ze had haar baan nog. Die leverde € 1400 schoon op. Volgens Marry was dat puur leefgeld. Ronduit schokkend was voor Marry het bericht dat dit bedrag niet voldoende was voor de ex van haar kleinzoon. ‘Hoe kan dit?’
In de jaren dat het bedrijf van Piet en Marry failliet ging, een doorstart maakte en opnieuw failliet ging, heeft ze leren leven met weinig geld. ‘Zo’n honderd euro per week; daar moest ik het mee doen. Dat geeft niet, het maakt vindingrijk. Zelfs een cadeautje wist ik er nog van te kopen.’ Die mentaliteit is kennelijk niet in de generatie onder hen terecht gekomen. Zonde natuurlijk. Want nu Marry zich financieel weer wat veroorloven kan (‘we kunnen niet gek doen, wel leven’) springen ze dus bij voor de ex-kleindochter. De vraag is wat de jongedame in kwestie ervan leert: je kreunt een beetje en her en der gaan de portemonnees open?
Dat klinkt lekker en makkelijk, maar zelfredzaam wordt ze er niet van. Daar gaat ze nog wel tegenaan lopen.
Dat Marry en Piet klaar staan voor Lijs als hij vrij komt, zorgt voor bonje in hun gezin.
Ze hebben drie kinderen, hun pleegzoon niet meegeteld. Zoon Jacco is vrijgezel, steunt zijn ouders en is al jarenlang een soort coach voor Lijs. Als Jacco tegen Lijs zegt dat iets niet wijs is of goed, dan doet Lijs het ook niet. Zelfs nu niet, in de gevangenis.
Dan is er hun zoon, de vader van Lijs. Ook met hem is er contact, al zijn Piet en Marry teleurgesteld dat hij zijn verantwoording voor Lijs niet gaat nemen, vanwege de aversie van zijn nieuwe vriendin voor Lijs.
En ze hebben een dochter van 43 jaar. Met haar hadden Piet en Marry een goede relatie, ook toen de dochter werkloos raakte, opnieuw ging studeren en probeerde te solliciteren. Hun schoonzoon is het echter niet eens met het idee van Marry en Piet om Lijs in huis te nemen. En dat is maar simpel gezegd. Het juiste is: door de telefoon schold hij Marry uit voor alles wat lelijk was. Hij wilde geen contact meer met zulke gestoorde mensen. ‘Druk die verbinding weg’, adviseerde Jacco haar.
Marry wil haar dochter blijven zien. Zelfs haar schoonzoon blijft ze op sommige tijden zien. Maar vanuit de kant van dochter en schoonzoon is het contact nul. ‘Heel jammer, de kinderen waren tot een aantal jaar geleden zo close’, zegt Marry spijtig. Gezellig bij elkaar komen is er nu niet meer bij. Dat is de prijs als je je hart volgt en goed wil doen aan je naaste. Je kan een andere naaste verliezen. In dit geval kleinkind versus eigen kind.
Relaties verliezen, die ervaring had Marry al eerder. Vrienden en kennissen vertrokken tijdens de jaren dat het slecht ging met het bedrijf. Ze heeft nu nog twee vriendinnen over. Ze ziet hen nog regelmatig. Eén van hen is heel gevoelig en heeft direct door als het niet goed met me gaat. Soms wil ik daar niet op ingaan. Dan sus ik haar: “Het komt goed meid, echt het komt goed.” Ik hoop het maar’, relativeert Marry haar eigen wens.