Oma neemt kleinzoon met enkelband in huis

Tekstschrijver

Oma neemt kleinzoon met enkelband in huis

Op een zonnige ochtend begin augustus ontmoet ik Marry. We kunnen eindelijk naar buiten na zoveel dagen regen. Het hondje dat Marry bij zich heeft, reageert onmiddellijk als ik passeer. ‘Hij is waaks’, zegt ze. ‘Ondanks dat hij niet eens van mij is. Hij is van mijn kleinzoon Lijs, maar Bully past op ons alsof we bij hem horen’.

 

Bully hoort ook bij Marry en haar man Piet. Het buldogje is al meer dan een jaar bij hen in de kost. Kleinzoon Lijs is niet op vakantie. Hij ‘zit’ al een jaar en heeft er nog één te gaan.

Maten die tegelijk met hem zijn opgepakt, lopen inmiddels weer buiten te spelen, terwijl ze voor hetzelfde vergrijp zijn opgepakt. Justitie denkt dat ze met Lijs een sleutelfiguur te pakken heeft. Eenvoudig omdat hij geen namen wil noemen, uit het wereldje waarin hij zat. Dat gaat hem namelijk zijn kop kosten.

Daar zijn Marry en ik het over eens, zo in de nadagen op de moord van Peter R. de Vries.

Gebroken familie

Lijs heeft enthousiaste plannen voor het leven na de bajes. Hij wil graag een ‘schone’ toekomst opbouwen: op een legale manier de kost voor zijn kleine jongen verdienen. Zoontje Rocco is nu twee jaar en weet niet beter dan dat papa op een industrieterrein vlakbij de Jumbo woont. Het gele logo van deze keten betekent: ‘We zijn vlakbij papa, oma!’

De mama van Rocco wilde niet meer met zo’n partner van doen hebben en is haar leven alleen aan het verder leven, ook zonder Rocco.

Lijs zijn ouders zijn gescheiden. Vader heeft een nieuwe partner; deze wil zich absoluut niet inlaten met een stiefzoon die een strafblad heeft.

Lijs zijn moeder is een makkelijke voor hem; hij windt haar compleet om zijn vinger met zijn praatjes. Zij is daarom geen goede plaats voor Lijs om straks terug te keren in de maatschappij. Hij heeft leiding en sturing nodig. De nieuwe partner van moeder is bijna hele weken van huis, ook daar is geen heil van te verwachten. Waar moet Lijs straks heen als hij vrij komt?

 

Terugkeer met enkelband

Lijs komt ook niet zomaar vrij. Hij zal hoogstwaarschijnlijk met een enkelband om de vrijheid tegemoet gaan. Dat heeft hij ervoor over. Hij wil echt voor de toekomst van Rocco gaan.

Oma is huiverig. ‘Lijs, de maatschappij is anders dan voor het gevang inging. Ze zitten niet te wachten op iemand met een strafblad en een enkelband.’

Marry vermoedt een terugval wanneer blijken zal dat Lijs niet op een normale manier aan zijn inkomen kan komen. De weg terug naar het drugs- en criminele circuit ligt voor de hand. Hoe hard Lijs ook roept dat hij dat nooit weer zal doen.

‘Hij kan bij ons in huis komen, iemand zal het toch moeten doen. Als zijn beide ouders het niet doen, dan staan Piet en ik op!’

 

Aan het dragen van een enkelband zitten voor-en nadelen. Het voordeel ervan is dat de verdachte eerder in vrijheid kan worden gesteld, al is dat natuurlijke een beperkte. Het voordeel voor justitie is dat de verdachte traceerbaar is. Er kan worden gezien waar en wanneer hij zich ergens uithangt. Meestal mag een verdachte niet in bepaalde gebieden komen. Dat is dus altijd te volgen bij justitie. Ook zit er een meestal een tijdsgebod op. Zo zal Lijs om 22.00 binnen moeten zijn. Er zullen straffen uitgedeeld worden als Lijs toch in de verboden gebieden komt of als hij na tien uur ’s avonds nog op straat is.

Ondanks dat maakt Marry zich nu al zorgen of ze Lijs wel binnen zal hebben op die tijd.

 

Marry en Piet zijn de zeventig net gepasseerd, grootouders en zelfs al overgrootouders. Wat en dappere dodo’s dat ze dit nog aangaan!